Als we terug zijn uit Azie bellen we gelijk met de verloskundige. De eerste echo zal plaatsvinden op 2 februari 2009. Op het personeelsfeest van de Rabobank, de week ervoor, wordt al druk gespeculeerd ; " Als ze geen wijn drinkt, moet ze wel zwanger zijn..."
De beelden van de echo zijn echt ontroerend. Het is zo mooi om leven in jezelf te zien. Het is een jongetje, ik weet het zeker. De zwangerschap verloopt prima. De misselijkheid neemt na 20 weken af en ik ben ook minder moe. Maar echt veel doe ik niet, al mijn energie heb ik nodig voor mijn werk en mijn studie. Met sporten ben ik even gestopt. Thuis doe ik mijn yoga oefeningen, tot hilariteit van Emile.
Verder ben ik geobsedeerd door ijs, taart en salmiakballen. Dat zal de hele zwangerschap zo blijven. Ik struin op zaterdag de hele stad af voor de lekkerste gebakjes en schroom niet om er 3 achter elkaar op te eten. Omdat ik in het begin zo misselijk was en ook regelmatig moest overgeven, ben ik behoorlijk afgevallen, dus het heeft gelukkig geen extreme gevolgen. Eind maart weeg ik 69 kilo (dat is 4 kilo meer)
Op 30 maart 2009 is de tweede echo in het VU. Het duurt even voordat alles goed zichtbaar is, want het is een eigenwijsje. Alles is dik in orde en het is een meisje!! Wat ? Ze trekt zelfs een lange neus op de foto. Even wennen aan het idee, want ik wist toch 100% zeker dat ik een jongetje in mijn buik had.
In mijn omgeving zijn we met heel veel tegelijk zwanger. Op het werk zijn Susan en Kirsten ook in verwachting. Dat zorgt natuurlijk voor grappige situaties. En we trekken elkaar er doorheen. En ook Lies is eind april uitgerekend. Het gaat dus vooral over zwangerschap en kinderen. Lies heeft een hele grote buik dit keer. Onderstaande foto is genomen op 23 april, 2 dagen voor de geboorte van Jesse.
De gehele zwangerschap verloopt goed. Eigenlijk heb ik weinig klachten. De buik groeit, maar de rest van mijn lichaam blijft redelijk goed in vorm. Natuurlijk wordt alles wat slapper. Ik loop trots rond met mijn dikke buik. In juli zie ik er zo uit. Ik week 79 kilo (14 kilo meer) En ik ben op 27 augustus uitgerekend.
Een van de laatste foto's voor de bevalling is genomen in het Westerpark. Toch wel een gek idee. Cissie tussen de bakfietsen en kinderwagens. Wie had dat ooit kunnen denken. Maar ook ik ga er aan geloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten