Prinses geboren

Het eerste weekend van augustus 2009. Het was prachtig weer. Mijn verlof was begonnen. En ik verheugde mij er op om nog een paar weken vrij te zijn. Ik heb tot de laatste 4 weken (te) hard gewerkt, dus het vooruitzicht om nog even goed uit te rusten en alles gereed te maken voor de baby, was een prettig vooruitzicht. We besloten een weekend naar Luc & Suus in Limburg te gaan.

Op maandagavond zaten we heerlijk buiten te barbeque-en aan de ibiza tafel, toen ik dacht ik steeds in mijn broek plaste. Na een goede check, bleek "de plas" roze vlokjes te hebben en niet naar plas te ruiken. Vruchtwater dus?! Ik besefte het mij eigenlijk nog niet, ik was immers pas eind augustus uitgerekend. Eerst wilde ik gewoon naar bed gaan, maar uiteindelijk besloten we toch naar Amsterdam terug te rijden. En zo zaten we om 1 uur 's-nachts terug in de auto naar Amsterdam. En hetgeen ik mij al een poosje zorgen om maakte, bleek echt te gaan gebeuren. Het was midden in de nacht en de tank van de auto was leeg! Met nog 20 km in de reserve gingen we toch op pad. En gelukkig haalden we net het eerste tankstation op de snelweg. Het was een bijzondere nacht. Het was heel stil en donker op de weg en wij voelden ons heel rustig. Ergens bij Utrecht heb ik de verloskundige gebeld en een man nam de telefoon op. Ik vroeg naar zijn vrouw, maar hij was de verloskundige. Hij zei dat ik direct naar het ziekenhuis moest, omdat ik nog maar 8 maanden zwanger was. Na een poosje belde hij terug en vertelde dat er in het Slotervaart een plekje was. Jeetje dit was echt serieus. Maar het voelde als een grote roes. We zijn langs huis gereden, mijn tas stond nog helemaal niet klaar, dus ik heb wat bij elkaar gegraaid en rond half 4 waren we in het Slotervaart.

De verloskundige van het Slotervaart zei dat het nog wel een poos kon duren, dus Emile werd naar huis gestuurd voor een dutje. En ik kreeg een kamertje en het advies om nog even te slapen. Maar eigenlijk begonnen de weeen al vrij snel. Rond 8 uur was Emile weer terug en liep ik als een ijsbeer door de kamer. Ik moest steeds overgeven en de pijn was niet te houden. Omdat er geen plaats op de verloskamer was, moest ik in het kamertje blijven en steeds naar de WC op de gang. Uiteindelijk mocht ik rond 11 uur naar de verloskamer en was de ontsluiting al zo ver dat de beloofde ruggenprik door mijn neus geboord werd. Ik moest het doen met een pompje morfine, dus ik was al snel zo stoned als een aap. De bevalling was vreselijk, maar schijnbaar is het bijna nooit een pretje. Uit andere kamers hoorde ik ook een geschreeuw van jewelste. Er stonden 5 vrouwen om mijn bed; vroedvrouwen, gynaecoloog, assistenten etc. Het was wel echt een vrouwenfeestje en Emile zat stilletjes in de hoek.

Er was toch wel wat paniek, omdat de navelstreng helemaal gedraaid was en alles te lang duurde. Uiteindelijk werd de kleine prinses Mare om 13.40 uur met hulp van een vacuumpomp geboren. Wat was ze klein, maar zo mooi.

Alles zat er op en er aan. Een schattig klein meisje van 2422 gram. Net een Chineesje! Maar daar maakte Emile zich geen zorgen over. Dat zit in zijn familie, dus dit is echt zijn dochter!

 Helaas zat het er voor mij nog niet op. De placenta kwam er niet vanzelf uit. Dus na het gewroet van twee "wroetvrouwen" , wat echt heel erg pijnlijk was, werd besloten om de placenta operatief te verwijderen. Dus daar ging ik naar de OK, om alsnog onder narcose te verdwijnen. En Emile bleef achter met Mare.

Oh wat had ik een dorst toen ik bijkwam. Nog nooit zo verlangd naar cola.

En toen : de vereniging met mijn dochter!  Wat is ze mooi en wat ben ik gelukkig!